شهر های عجیب دنیا

در یکی دیگر از تاپ تن های سلسله میپردازیم به معرفی 10 شعر عجیب دنیا – دوست داران گردشگری تا اخر همراه ما باشید.

 

یک قوطی شکاف یک کانونی باریک طبیعی است که اغلب از طول بازوی متوسط گسترده تر نیست.
دیوارهای قناری بسیار زیاد هستند و به نظر میرسد که “شکاف” در تشکیل سنگ در اطراف آنها است.
این شگفتی های طبیعی در سراسر جهان یافت می شود،
اما اغلب در مناطقی که بارش بسیار کمی دارند دیده میشوند.

1 – آریزونا، ایالات متحده

در نزدیکی صفحه واقع شده است، Antelope Canyon غارنوردی پرطرفدار و پرطرفدار در جنوب غربی آمریکا است و یکی از زیباترین کانین ها در جهان محسوب می شود. این بوسیله فرسایش ناجو ماسه سنگ، عمدتا به علت سیلاب فوری و به طور متوسط به دلیل سایر فرآیندهای زیرفایده، شکل گرفت. آب باران، به خصوص در طول فصل مصنوعی، به حوضه گسترده ای بالای بخش های قوطی شکاف می انجامد و سرعت و شن و ماسه را در حال عبور از گذرگاه های باریک می گذارد. با گذشت زمان گذرگاه ها فرسوده می شوند، راهروها را عمیق تر می کنند و لبه های سخت را به هم می ریزند .

2 – اردن

اردن ورودی اصلی شهر گمشده پترا است.
این یک قوطی شکاف است که طول آن 1?2 کیلومتر (0?75 مایل) است و اغلب بیش از 3 متر (9?8 فوت) گسترده نیست! به این ترتیب اردن شکل گرفته است برای یک دره ی شکاف منحصر به فرد است. در حالی که اکثریت کلیه کانی های شکاف بوسیله فرسایش آب ایجاد می شود، این زوایای خاص به علت نیروهای تکتونیکی تقسیم گسل زمین شناسی است. بعدا آب منطقه را خنثی کرد و از چندین اتاق زیرزمینی از زمان قبل از تقسیم شدن کنار رفت در سنگ ایجاد کنند.
سیل در قبرستان هنوز هم رخ می دهد.

3 – مترو، یوتا، ایالات متحده

کانون اسلات مترو یکی از چندین کانکشن اسلات در پارک ملی زیون است، اما این بسیار منحصر به فرد است که ارزش آن را در لیست خود دارد. کانون شبیه یک لوله مترو است، از این رو نام آن و انعکاس و عقب انداختن نور روی دیوارهای قوطی، یک صفحه نمایش نوری فوق العاده را ایجاد می کند. در سراسر کانون شما می توانید از آب های سرد یخی که در سوراخ هایی هستند که در طول فرسایش ایجاد شده اند، پیدا کنید.
این استخرها به بسیاری از حشرات و دوزیستان میرسند.

4 – Virgin River Narrows، یوتا، ایالات متحده

پارک طبیعی زِیون یکی از محبوب ترین پارک های ملی در ایالات متحده است.
این خانه چند کانون اسلات است که یکی از آنها محل “کوفتن” است – محبوب ترین پیاده روی که رتبه 5 در رتبه بندی حغرافیای طبیعی از بهترین 100 ماجراهای آمریکا را به دست آورد. طول پیاده روی 16 مایل (26 کیلومتری) است که اکثر آنها با راه رفتن در یک دره ی شکاف که رود ویرجین را حمل می کند انجام می شود.
در مناطق دنباله دار، آب کم عمق است و در بعضی از مناطق آب عمقی تنها در اینچ است.

5 – موج، آریزونا، ایالات متحده

این یخچال فریزر احتمالا بیشترین عمق عکس در دنیا را دارد.
این در واقع یکی نیست، اما دو کانون های شکاف که بسیار نزدیک هستند.
اولین پهنای 62 فوت (19 متر) و 118 فوت (36 متر) طول و دیگری عرض 7 فوت (2 متر) و 52 فوت (16 متر) بلند است. جذابیت عمدتا بواسطه شکل گیری غیرمعمول دیوارهایی است که در اثر تصفیه آب آنها اتفاق افتاده است.
این منطقه از گردشگران استقبال می کند،
اما تنها بیست گردشگر مجاز است که هر روز از طریق قبر عبور کنند.
تعداد کم طراحی شده است تا کف کاشی شکاف را از ترافیک پا آسیب نزند.

6 – Buckskin Gulch، یوتا، ایالات متحده

این احتمالا طولانی ترین کانکشن اسلات در ایالات متحده آمریکا است.
همچنین احتمالا عمیق ترین دره ی شکاف با دیوار است که تا 152 متر (500 فوت) می رسد. این دره عمدتا یک جزیره رودخانه پارایا است. شما باید از طریق این قبر از یک مجوز عبور کنید و خطر سیلاب فوری را بالا ببرید.

7 – کاخ کلیسای جامع، استرالیا

این یخچال اسلات در محدوده ی Bungle Bungles پارک ملی Purnululu واقع شده است.
این کانیون خیلی بزرگ است، شما می توانید آن را در طول روز غوطه ور کنید بدون آنکه یک بار آن را دو بار ببینید. این بخشی از مجموعه ای از آمفی تئاتر ها و کانن های شکاف است که با هم زخمی می شوند و این یکی از دیدنی ترین منظره های پارک است.

8 – جادوگران گولچ، ویسکانسین، ایالات متحده

در نزدیکی ویسکانسین دلز واقع شده است،
این دره عمیق کشویی از یک عکاس در سال 1871 توسط یک عکاس کشف شد. در امتداد کانیون ساخته شده است که از طریق یک کانون زیبای مسافرین ساخته شده است.
در بعضی از نقاط مسیر بسیار باریک است،
این امکان وجود دارد که همزمان هر دو دیوار حومه را لمس کنید.

9 – وانو گوره، استرالیا

کوههای آبی استرالیا برای بسیاری از کانیهای اسکله ای زندگی می کنند و در پارک ملی Karijini یک کاناپه شکاف با مسیرهای باریک و شکل های سنگین سنگ های سنگین پیدا می کنید و حتی یک استخر طبیعی زیبا بین دیوارهای باریک – استخر سرپوشیده – پنهان شده است.
دیوارهای دره وینو به لمس صاف و محل مناسب برای بسیاری از کوه نوردان سنگ است.

10 – کانیون رنگی، مصر

سینا در مصر یک بار در زیر آبهای اقیانوس بود. در طول زمان که لایه های زیرین آب رسوبی تشکیل شد، هر لایه با رنگ متفاوت و بافتی کمی متفاوت بود. هنگامی که آب و باد میلیون ها سال به پایان رسید تشکیل این انبار اسلات با 30 متر (100 فوت) دیوار بالا، آنها رنگ لایه های رنگی بالا و پایین این دیوارها. این یک مقصد توریستی بسیار محبوب است.

 

 

ترجمه شده توسط : محمدرضا طاهری

نوشته شهر های عجیب دنیا اولین بار در سلسله - معرفی بهترین ها - تاپ 10. پدیدار شد.


AndroDumpper ( WPS Connect | نرم افزار هک وای فای برای اندروید

(AndroDumpper ( WPS Connect | نرم افزار هک وای فای برای اندروید

 

( AndroDumpper ( WPS Connect نرم افزار کاربردی و حرفه ای برای هک شبکه های وای فای و تست امنیت مودم ها می باشد که توسط Osama Abukmail برای اندروید منتشر شده است . این نرم افزار قدرتمند به صورت رایگان در گوگل پلی ارائه شده است و تاکنون بیش از 50 میلیون بار دانلود شده است و توانسته امتیاز خوب 4.4 از 5.0 را کسب کند و ما نیز تصمیم گرفتیم این نرم افزار محبوب را برای شما کاربران عزیز اندرویدینا قرار بدهیم . این نرم افزار سعی خواهید کرد تا به روترهایی که WPS فعال دارند و دارای آسیب پذیری بالایی هستند نفوذ کند و به آن ها متصل شود . ( AndroDumpper ( WPS Connect برای اهداف آموزشی و تست امنیت ارائه شده است و هرگونه استفاده نادرست از آن برعهده خود شخص می باشد . برای اجرا این نرم افزار حتما لازم نیست که اسمارتفون شما روت شده باشد ,اما در صورت روت بودن دستگاه نرم افزار عملکرد بهتری خواهد داشت . لازم به ذکر است که این نرم افزار فقط در دستگاه های دارای اندروید 5 و بالاتر بدون روت قابل اجرا می باشد

 

دانلود فایل با لینک مستقیم

ویژگی های ( AndroDumpper ( WPS Connect:

امکان نمایش رمز عبور مودم های متصل در دستگاه های روت شده

امکان استفاده برای تست شبکه و امنیت مودم های داخلی

بدون نیاز به وارد کردن کد های دستی

انتخاب بین حالت استفاده بدون روت و دسترسی با روت در اندروید 5

نیاز به دسترسی موقیعیت مکانی برای اجرای صحیح


تصاویر دیده‌نشده از فاجعه هیروشیما

شاید شما هم «ساداکو» را بشناسید. دخترک ژاپنی که عاشق دویدن بود و می‌خواست قهرمان دوومیدانی شود، اما به دلیل قرار گرفتن در معرض تشعشعات بمب اتمی هیروشیما به سرطان خون مبتلا شد.

 

او برای مبارزه با بیماری‌اش، راه افسانه «هزار درنای کاغذی» را پی گرفت تا با ساختن 1000 درنا بتواند به آرزویش برسد، اما تنها 644 درنا ساخته بود که از دنیا رفت.

 

دوستان ساداکو، درناهای کاغذی را به هزار عدد رساندند و آن‌ها را با ساداکو به خاک سپردند و بعد نامه‌های او را در کتابی چاپ کردند و ساداکو به عنوان نمادی برای صلح بدل شد. از او چند تندیس ساخته شد و هنوز هم بسیاری به یاد و برای برآورده شدن آرزوهاشان درناهای کاغذی می‌سازند.

 

 

مجسمه یادبود ساداکو و هزار درنای کاغذی

 

 

ساعت 8:15 صبح روز 6 آگوست 1945 میلادی بود که بمب اتمی «پسر کوچک» روی هیروشیما افتاد و دو سوم ساختمان‌های این شهر را نابود کرد و هزاران تن را به کام مرگ کشاند. احتمالا هر کدام از آدم‌هایی که آن روز کشته شدند یا آن‌هایی که در معرض تششع قرار گرفتند و سوختند، داستانی برای شنیدن داشتند؛ داستان‌هایی که ساداکو نماینده ناگفته‌های آن‌هاست.

 

سه روز بعد از بمباران هیروشیما، یعنی در 9 آگوست 1945، شهر ناکازاکی نیز مورد اصابت بمب اتمی «مرد چاق» قرار گرفت. با اینکه توان بمب دوم بیشتر بود، آسیب ناکازاکی به دلیل حالت دره مانندش کمتر شد، اما هیروشیما چون شهری مسطح بود، تقریبا به طور کامل نابود شد. در ناکازاکی نیمی از شهر آسیب کمتری دید.

 

درباره اینکه چطور شد آمریکا تصمیم به حمله اتمی علیه ژاپن گرفت و اولین و تنها بمباران اتمی تاریخ را به نام خودش ثبت کرد، گمانه‌زنی زیاد است. برخی می‌گویند آمریکایی‌ها هزینه زیادی برای آزمایش‌های اتمی خود صرف کرده بودند و باید جایی آن را به بوته آزمایش می‌گذاشتند. برخی هم کشته‎شد‌گان بمباران اتمی ژاپن را در مقایسه با تعداد کشته‌شدگان جنگ جهانی دوم ناچیز می‌شمارند و معتقدند بمباران اتمی این دو شهر تنها راه متقاعد کردن ژاپن به پایان جنگ بود. بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی 220 هزار نفر کشته داشت. از این تعداد، بیش از 100 هزار نفر بلافاصله کشته شدند و بقیه تا پایان سال 1945 بر اثر تشعشعات اتمی جان باختند.

 

بر اساس آماری که موزه صلح هیروشیما در اختیار ایسنا قرار داده است، بر اثر این بمباران اتمی، در هیروشیما بین 340 هزار تا 350 هزار نفر در معرض بمباران قرار گرفتند که 140 هزار نفر از آنها درگذشتند. همچنین در ناکازاکی 270 هزار نفر در معرض بمباران قرار گرفتند که تا 31 آگوست 1945، هفتاد هزار نفر از آن‌ها جان‌ باختند.

 

بر اساس اطلاعات موزه صلح هیروشیما، تا 31 مارچ سال جاری میلادی، 58 هزار نفر از کسانی که بمباران را در هیروشیما تجربه کرده‌اند یعنی 32.1 درصد از کل کسانی که در جریان بمباران بوده‌اند، هنوز در قید حیات هستند. همچنین در ناکازاکی 34 هزار نفر از کسانی که در سال 1945 در جریان بمباران بوده‌اند هنوز زنده‌اند که 18.6 درصد از کل این افراد را تشکیل می‌دهد.

 

متوسط سن نجات‌یافتگان از بمباران که هنوز در قید حیات هستند، در هیروشیما بین 79.58 سال (یعنی کمی بیش از 79 و نیم سال) و در ناکازاکی 80.13 سال (یعنی کمی بیش از 80 سال) است. این نجات‌یافتگان در این سال‌ها همواره تحت آزمایش و درمان بوده‌اند، حمایت‌های مالی و در صورت لزوم، در خانه پرستاری شده‌اند و نسل دوم بازماندگان هم مورد آزمایشات پزشکی قرار گرفته‌اند.

 

 

* * *

 

 

«موزه صلح هیروشیما» به یاد ساداکو ساخته شده است؛ موزه‌ای که علاوه بر روایت داستان ساداکو، به جمع‌آوری اشیاء، اسناد و تصاویر بمب‌های اتمی می‌پردازد. در زیر، بخشی از تصاویر و اطلاعات آرشیو بزرگ این موزه صلح می‌آید که در پی مکاتبه و ارتباط با مسئولان این موزه، به صورت اختصاصی در اختیار «ایسنا» قرار گرفته است.

 

 

 

 

عکس از Gonichi Kimura

 

فاصله تا مرکز انفجار: 4160 متر

 

«سرباز با دانه‌های مرگ»؛ عکس در بیمارستان ارتش در 3 سپتامبر 1945 هیروشیما گرفته شده است. سرباز 21 ساله در خانه‌ای چوبی با فاصله‌ای زیاد از محل اصابت بمب، در معرض تشعشعات قرار گرفته است. او اول موهایش را از دست داد، بعد دانه‌های ارغوانی روی پوستش ظاهر شد و سپس تب کرد. کمی بعد از انفجار، در اوایل سپتامبر، او دیگر نمی‌توانست چیزی بخورد، چراکه گلویش دردناک شده بود و لثه‌هایش خونریزی داشت. کم‌کم دانه‌های ارغوانی همه صورت و تنش را پوشاند و هوشیاری‌اش را از دست داد و در ساعت 9:30 صبح روز 3 سپتامبر درگذشت.

 

 

 

 

عکس از ارتش آمریکا

 

فاصله تا مرکز انفجار: 260 متر

 

تالار استانی هیروشیما که تخریب شده است. اینجا اکنون در نزدیکی یادمان موزه صلح قرار دارد.

 

 

 

 

عکس از ONUKA Masami

 

فاصله تا مرکز انفجار: 9000 متر

 

«مرد با سوختگی در سرتاسر بدنش»؛ عکس از مرکز قرنطینه ارتش در جزیره نینوشیما گرفته شده است. هزاران نفر از بازماندگان انفجار برای درمان به این قرنطینه آورده شدند که اکثر آن‌ها مُردند. مرد تمام بدنش جز قسمتی که بانداژ نشده سوخته که این امر در اثر جریان مستقیم گرما بوده است. عکس در 7 آگوست 1945 گرفته شده است. افرادی همچون او، با این درجه از سوختگی، بلافاصله بعد از انفجار یا چند روز بعد از آن کشته شدند.

 

 

 

 

عکس از ارتش آمریکا

 

ابر قارچی شکل مربوط به لحظات انفجار بمب اتمی در هیروشیما

 

 

 

 

عکس از Shigeo Hayashi

 

فاصله تا مرکز انفجار: 130 متر

 

نمای شرقی - غربی از خیابان Sarugaku-cho. ساختمان‌های اطراف این خیابان کاملاً تخریب شده است. در عکس، مردی را می‌بینید که دارایی‌اش را بر دوش دارد و دیگری هرچه را برایش باقی‌مانده با کامیون می‌برد.

 

 

 

 

عکس از Shigeo Hayashi

 

مرکز انفجار

 

اینجا اکنون پارک یادمان صلح قرار گرفته است. گروهی در حال اندازه‌گیری تشعشعات انفجار هستند. دو نفر گودالی در کنار بیمارستان شیما در مرکز انفجار کنده‌اند تا میزان تشعشات خاک این ناحیه را اندازه‌گیری کنند. این دو نفر از مرکز مطالعات فیزیک و شیمی هستند و با این اندازه‌گیری، نقشه‌ای از تشعشات رادیواکتیو تهیه کردند.

 

 

 

 

عکس از Shigeo Hayashi

 

فاصله تا مرکز انفجار: 130 متر

 

«پُل موتویاسو و تالار سوخت»؛ بخش جنوبی پل فرو ریخته و آتش ناشی از بمب، ساختمان تالار سوخت را هم سوزانده و فقط زیربنای آن باقی مانده است. بعد از جنگ، ساختمان تعمیر و بازسازی شد و مورد استفاده قرار گرفت و به ساختمان پارک یادمان صلح بدل شد.

 

 

 

 

عکس از Shigeo Hayashi

 

مرکز انفجار

 

«تابلوی فردی کارئو شیما رئیس بیمارستان شیما»؛ در زمان بمباران دکتر شیما برای ویزیت بیماری از شهر بیرون بوده، وقتی او خبر انفجار را شنید با همه کمک‌های اولیه‌‎ای که می‌توانست با خودش بیاورد به شهر برگشت و شروع به درمان بیماران کرد. امیدهای او در زمان آماده کردن تابلو نقش بر آب شده بود، چون هیچ‌کس در بیمارستان زنده نمانده بود.

 

 

 

 

عکس از Shigeo Hayashi

 

مرکز انفجار

 

«ورودی بیمارستان شیما»؛ بمب بالای این بیمارستان در فاصله 600 متری در آسمان منفجر شد. اگرچه دیوار ضخامت یک متری داشت، تحت فشار انفجار ویران شد. همه کسانی که در بیمارستان بودند، شامل پرسنل بیمارستان، دکترها، پرستارها و بیماران، جان خود را از دست دادند.

 

 

 

 

عکس از Yoshita Kishimoto

 

فاصله تا مرکز انفجار: 280 متر

 

«خشم آتش»؛ داربست فلزی بخاطر گرمای آتش، پیچ خورده و سقف فلزی شرکت هیروشیما الکتریک، نابود شده است. عکس در پاییز سال 1946 گرفته شده است.

 

 

 

 

عکس از ارتش آمریکا

 

مرکز انفجار

 

«هیروشیما تلی از خاکستر»؛ عکس در اکتبر 1945 گرفته شده است.

 

 

 

 

عکس از ارتش آمریکا

 

مرکز انفجار

 

«هیروشیما تلی از خاکستر»؛ عکس در اکتبر 1945 گرفته شده است.

 

 

 

 

عکس از Yotsugi Kawahara

 

فاصله تا مرکز انفجار: 260 متر

 

مردم در لیست بیماران مرکز امداد جستجو می‌کنند. 10 آگوست 1945. نگرانی از سلامتی افراد خانواده و فامیل که گم شده‌اند، نام کسانی که شناسایی شده‌اند اینجا آورده شده، اما بسیاری از اجساد قابل شناسایی نبودند و بسیاری از افراد، نشانی از گمشدگان خود نیافتند.

 

 

 

 

عکس از Shigeo Hayashi

 

فاصله تا مرکز انفجار: 620 متر

 

«جواهری شیمومورا» این جواهرفروشی در سال 1873 تأسیس شد و این ساختمان سال 1928 ساخته شد. برج ساعتی بر بالای ساختمان قرار داشت که از چهار طرف قابل دیدن بود. اگرچه پایین برج بر اثر بمباران اتمی نابود شد، اما دیوارهایی فروریخته از برج ساعت و طبقه بالایی باقی مانده است.

 

 

 

 

عکس از Yotsugi Kawahara

 

فاصله تا مرکز انفجار: 1150 متر

 

داخل ایستگاه کمک‌های اضطراری در کنار رودخانه اوتاگاوا؛ 7 آگوست 1945.

 

 

 

 

عکس از Shigeo Hayashi

 

فاصله تا مرکز انفجار: 450 متر

 

نمایی از درختان سوخته که پشت آن استادیوم بیسبال هیروشیما قرار داشته است.

 

 

 

 

عکس از Shigeo Hayashi

 

فاصله تا مرکز انفجار: 160 متر

 

ورود یک تیم فنی و صنعتی به کارخانه‌ای که بر اثر انفجار، تخریب شده است.

 

 

 

 

عکس از Masami Oki

 

فاصله تا مرکز انفجار: 840 متر

 

قالب فولادی پیچ‌خورده بر اثر آتش و گرمای شدید. فروشگاه اوداماسا؛ 20 آگوست 1945.

 

 

 

 

عکس از Masami Oki

 

فاصله تا مرکز انفجار: 500 متر

 

«دشتی از قلوه سنگ»؛ شهری که بر اثر انفجار، به بیابان تبدیل شد. 20 آگوست 1945.

 

 

 

 

عکس از Toshio Fukada

 

فاصله تا مرکز انفجار: 2600 متر

 

گوشه‌ای از یک «ابر قارچی»؛ این عکس 20 دقیقه بعد از انفجار گرفته شده است.

 

 

 

 

عکسی از لباس یک دانش‌آموز دبیرستانی

 

«تروایچی آساهی» دانش‌آموز سال اول دبیرستان بود. او و 235 دانش‌آموز دیگر مدرسه و معلم‌های مدرسه در معرض انفجار قرار گرفتند. تقریباً همگی آنها بلافاصله بعد از انفجار کشته شدند. او به رودخانه افتاد و توسط یکی از همسایه‌ها پیدا شد و به خانه‌شان برده شد. اگرچه خیلی زخمی شده بود، ولی توانست درباره انفجار حرف بزند و آنچه را برای دوستانش رخ داد، توصیف کند. او صبح روز 9 آگوست، درگذشت.

 

 

 

 

عکسی از ظرف غذای یک دانش‌آموز

 

فاصله تا مرکز انفجار: 600 متر

 

«شیگرو اوریمن» دانش‌آموز سال اول دبیرستان بود. مادرش جسد او را صبح روز 9 اگوست در کنار ظرف غذایش در مدرسه پیدا کرد. غذای خورده‌نشده شیگرو هم کاملاً سوخته بود.

 

 

 

 

عکسی از سه‌چرخه‌ای که در بمباران سوخت

 

فاصله تا مرکز انفجار: 1500 متر

 

«شینیچی تتسوتانی»، سه سال و 11 ماه داشت و عاشق دوچرخه‌سواری (سه‌چرخه‌سواری) بود. در آن روز، صبح، در مقابل خانه بازی می‌کرد که نوری در آسمان درخشید. او و سه‌چرخه‌اش سوختند. او همان شب کشته شد. پدرش فکر می‌کرد او کوچک‌تر از آن است که تنها و دور از خانه به خاک سپرده شود، پس او را با سه‌چرخه‌اش در حیاط پشتی خانه خاک کرد. در تابستان 1985، یعنی 40 سال بعد، پدرش او را به گورستان خانوادگی منتقل کرد. این سه‌چرخه بعد از 40 سال به موزه صلح بخشیده شد.

 

 

 

 

عکس از Gonichi Kimura

 

فاصله تا مرکز انفجار: 4160 متر

 

«سرباز با زبان زخمی»؛ 28 آگوست 1945.

 

ایسنا - آزاده شمس